Την Παρασκευή 10 Μαρτίου, στις 09:00, δικάζεται στο Ρέθυμνο το αστικό κομμάτι προς την εταιρεία για την υπόθεση της εργοδοτικής δολοφονίας με θύμα τον Μανώλη Αφράτη.
21 Μάη2020
Άλλη μια ανοιξιάτικη μέρα. Όχι σε ειδυλλιακή παραλία να τη χαρώ με φιλαράκια, αλλά πάνω σε δύο ρόδες, προσπαθώντας να προλάβω τις παραγγελίες...
Μάης ο μήνας που η άνοιξη θεριεύει αλλά και ο μήνας που σφραγίστηκε με το αίμα τόσων εργατών.
Πώς σφήνωσαν τέτοια μέρα τέτοιες σκέψεις στο μυαλό;
Το τηλέφωνο χτυπάει συνεχώς δαιμονισμένα.
Διάολε, πόση πίεση πια με τις παραγγελίες από τη δουλειά και το χρόνο που τρέχει.
Άντε να δικαιολογήσω στο αφεντικό πως δε μπορώ να τρέξω παραπάνω, αφού το μηχανάκι που μου έδωσε δεν έχει λάστιχα. Και αυτό το φορτηγό μπροστά μου να κοκαλώνει τα φρένα.
Ξανά το τηλέφωνο...
Κάνω στην άκρη να δω γιατί με ψάχνουν τόσο επίμονα.
Βλέπω ένα άγνωστο νούμερο, το σηκώνω και παγώνω στο άκουσμα...
Ο Μανώλης Αφράτης, καλό φιλαράκι και συνάδελφος στις μεταφορές του ΤΡΟΜΟΥ...Το φορτηγό που του είχαν δώσει εκείνη την ημέρα ντελαπάρισε και κατά τη μεταφορά του στο νοσοκομείο ο Μανώλης εξέπνευσε.
Ο Μανώλης, ένα παλικάρι 38 ετών, ένα παιδί πειραχτήρι, πάντα με εκείνο το χαμόγελο που ποτέ δε σου έλεγε «όχι».
Πού να βρω τις ψυχικές δυνάμεις να δουλέψω στο δρόμο μετά από αυτό.
Καιρό μετά την κηδεία προσπαθώ να ανασυνθέσω τις κουβέντες που είχαμε κάνει, αλλά και όσα άκουγα από φίλους και γνωστούς. Σα να το ήξερε όταν μου έλεγε ότι τον τρέχαν στα Χανιά δυο μήνες πριν, τότε που είχε ντελαπάρει και ένα άλλο φορτηγό της εταιρίας που έμεινε από φρένα.
Θυμάμαι την κουβέντα που μου είχε πει, πως είναι κοινό μυστικό μεταξύ των οδηγών σε περίπτωση που δε σταματά το φορτηγό να το ρίξουν στην άκρη του δρόμου ή σε κανα χωράφι για να υπάρξουν μόνο υλικές ζημιές. Και πως όλη η κλειστή κοινωνία του Ρεθύμνου γνώριζε ότι τα φορτηγά του επιχειρηματία Μανουκαράκη είναι κινητές νεκροφόρες.
Σιγά σιγά και ενώ η υπόθεση βγαίνει στη δημοσιότητα γνωστοποιείται πως το φορτηγό δεν είχε φρένα, δεν είχε λάστιχα, δεν είχε τίποτα που να διασφαλίζει τη σωματική ακεραιότητα του εργαζομένου οδηγού η των άτυχων που θα διασταυρώνονταν στο δρόμο του.
Και ο Γολγοθάς της οικογένειας δεν έχει τελειωμό...
Αρχικά με τον διορισμένο πραγματογνώμονα από το ΑΤ Αμαρίου να επιρρίπτει την ευθύνη του ατυχήματος στον άτυχο οδηγό και όχι στην εταιρία, ενώ οι εκθέσεις των πραγματογνωμόνων -με έξοδα της οικογένειας -που φώτισαν τα αίτια της τραγωδίας ήταν κάθετες και ξεκάθαρες ότι το φορτηγό είχε προβλήματα και δεν είχε φρένα.
Όλα τα παραπάνω αγνοήθηκαν επιδεικτικά από την εισαγγελέα που χειριζόταν την υπόθεση στέλνοντάς την στο αρχείο. Στη συνέχεια κουκουλώθηκε το γεγονός από τα τοπικά ΜΜΕ. Χαρακτηριστικό είναι πως σκοπίμως διαστρέβλωσαν το συμβάν, παραποιώντας ακόμη και το χρόνο του ατυχήματος, με αυτό να αναφέρεται σε απογευματινή ώρα και όχι στην πραγματική, δηλαδή γύρω στις 13:00, έτσι ώστε να μη θεωρηθεί εργατικό ατύχημα.
Βλέπεις, ο επιχειρηματίας Μανουκαράκης έχει δύναμη και διασυνδέσεις στην Κρήτη. Είχε επιβάλλει εντός της εταιρίας το καθεστώς ότι όποιος «μιλάει» θα πηγαίνει στο σπίτι του και δε θα ξαναβρίσκει δουλειά πουθενά.
Τα «Ρεθυμνιώτικα Νέα» μάλιστα φρόντισαν να του φτιάξουν και φωτοστέφανο επαινώντας την αγαθοεργία του.
Από δημοσίευμα στις 02/07/2020:
«Η Ιερά Μητρόπολη Λάμπης, Συμβρίτου και Σφακίων, ευχαριστεί θερμά την εταιρία ΓΑΛΑΚΤΟΚΟΜΙΚΗ ΑΜΑΡΙΟΥ Α.Ε. για την προσφορά της σε γαλακτοκομικά προϊόντα για τις δυο επισιτιστικές δομές που διατηρεί, εις ανάπαυσιν του μακαριστού ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΑΦΡΑΤΗ που πρόσφατα και πρόωρα έχασε τη ζωή του. Η Ιερά Μητρόπολη εύχεται για την ανάπαυση της ψυχής του μακαριστού Εμμανουήλ και παράλληλα επικαλείται πλούσια τη χάρη του Θεού προς τα στελέχη και τους εργαζόμενους, ώστε να συνεχίζουν το έργο τους».
Παρ’ όλες αυτές τις προσπάθειες συγκάλυψης και διαστρέβλωσης του εργατικού δυστυχήματος από την εργοδότρια εταιρία και τους τοπικούς φορείς, η υπόθεση ανασύρθηκε από το αρχείο και παίρνει το δρόμο της δικαιοσύνης, όπου ευελπιστούμε να υπάρξει δικαίωση.
Είναι καιρός πια οι εργαζόμενοι, όχι μόνο στις ταχυμεταφορές αλλά και σε άλλους κλάδους, να αρχίσουν να μιλάνε και να αντιδρούν διεκδικώντας τα αυτονόητα.
Αν τα αφεντικά δεν παραδειγματιστούν τηρώντας τους κανόνες της εργατικής νομοθεσίας και όχι τους κανόνες της τσέπης τους, ο φόρος του αίματος στον αγώνα για το μεροκάματο δεν θα έχει τελειωμό.
Σήμερα ο Μανώλης, αύριο οι υπόλοιποι...
Συνέλευση Βάσης Εργαζομένων Οδηγών Δικύκλου
