Ο Βασίλης Τσιμπράκης ιδιοκτήτης τριών καταστημάτων – CITY Γ’ Σεπτεμβρίου 44, Η πίτα της Αλεξάνδρας Λ. Αλεξάνδρας 213β και CITY Λ. Αλεξάνδρας 217- είναι ένας επιχειρηματίας όπου κτίζει την «μικρή του αυτοκρατορία» βασιζόμενος στην στυγνή εκμετάλλευση των υπαλλήλων του και στην εργοδοτική αυθαιρεσία. Η καλύτερη απόδειξη για τα παραπάνω είναι οι οι 12 καταγγελίες στο ΙΚΑ και οι τέσσερις καταγγελίες, στην επιθεώρηση εργασίας και στο ΙΚΑ, από ισάριθμους πρώην εργαζομένους του. Οι συνάδελφοι διεκδικούν δώρα Πάσχα και Χριστουγέννων, επίδομα αδείας και άδεια, υπερωρίες, απλήρωτες προσαυξήσεις από αργίες και βραδινή ή κυριακάτική εργασία και τα ένσημά τους. Ο κύριος Τσιμπράκης δείχνει να μη συγκινείται και οι καταγγελίες έχουν πάρει σχεδόν όλες το δρόμο των δικαστηρίων.
Ο κύριος Τσιμπράκης εφάρμοζε πιστά και σκληρά τα μνημόνια στις επιχειρήσεις του, πριν ακόμα ψηφιστούν. Οι εργαζόμενοι συχνά δούλευαν και σε όλα τα καταστήματα του όποτε και αν χρειαζόταν, παρόλο που απαγορεύεται ρητά από την εργατική νομοθεσία. Ακόμα τους άλλαζε πόστα και τους φόρτωνε νέα καθήκοντα (λάντζα, σκούπισμα, καθάρισμα, προμήθειες για τα καταστήματα κλπ) κατά το δοκούν. Για να είναι οι εργαζόμενοι σε μια μόνιμη εγρήγορση, τους άλλαζε το ωράριο εργασίας λίγες ώρες πριν την έναρξη της βάρδιας. Κάποιες φορές όταν ανέκυπτε κάποιο προσωπικό του οικονομικό πρόβλημα, ο κύριος Τσιμπράκης ανακάλυπτε χρηματικές ποινές που τις επέβαλλε στο φοβισμένο και σιωπηλό προσωπικό του. Οπαδός του big brother και για την ασφάλεια των εργαζομένων του έχει εγκαταστήσει κάμερες μέσα στα καταστήματα που τις παρακολουθεί από τον καναπέ του. Οι απλήρωτες αργίες, υπερωρίες, βραδινά και Κυριακές, τα απλήρωτα δώρα και επιδόματα και η ανασφάλιστη εργασία ήταν καθεστώς. Ενώ το σέρβις και οι βενζίνες για το μηχανάκι ήταν- και συνεχίζουν να είναι- σύντομο ανέκδοτο. Τρανταχτό παράδειγμα της ασυδοσίας και της στυγνής εκμετάλλευσης είναι οτι ενώ είχε δύο καταστήματα που ήταν ανοιχτά σχεδόν 24ωρο, στις καρτέλες απασχόλησης της επιθεώρησης εργασίας δήλωνε χχχχ εργαζόμενους.
Για τον κύριο Τσιμπράκη οι συνάδελφοι που έχουν κάνει καταγγελία είναι ψεύτες. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του, οφείλουν να είναι ευγνώμονες που τους δίνει δουλειά και ψωμί να φάνε και όχι αχάριστοι διεκδικώντας τα δεδουλευμένα τους. Σε μία τουλάχιστον περίπτωση ο συνάδελφος πέρα από ψεύτης είναι και κλέφτης, αφού εν ώρα εργασίας έκλεψε το μηχανάκι του κύριου Τσιμπράκη και τράκαρε καθοδόν με την παραγγελία. Αυτός ο συνάδελφος, ο Χρήστος Στεργιάδης ,έμεινε χχχχ μέρες στο νοσοκομείο, έβαλε λάμες στο πόδι του, την ίδια στιγμή που ο κύριος Τσιμπράκης ισχυριζόταν ότι δεν εργαζόταν ποτέ στο κατάστημα του «Η πίτα της Αλεξάνδρας Λ. Αλεξάνδρας 213β» και έκλεψε το μηχανάκι του. Αυτό το γεγονός αποτέλεσε την σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι των εκβιασμών και της εκμετάλλευσης. Ο συνάδελφος Χρήστος Στεργιάδης πριν από 19 μήνες προχώρησε σε καταγγελία και εν καιρώ τον ακολούθησαν άλλοι τρεις εργαζόμενοι.
Ο κύριος Τσιμπράκης που έχει κάνει κουρελόπανο την εργατική νομοθεσία, τυγχάνει ιδιαίτερης μεταχείρισης από το Α.Τ Αμπελοκήπων. Το Σεπτέμβριο 2011 κατά τη διάρκεια παρέμβασης του σωματείου μας και αλληλέγγυων στο κατάστημα, περικυκλωθήκαμε από δύο διμοιρίες των ΜΑΤ. Έπειτα εμφανίστηκε ο διοικητής του Α.Τ Αμπελοκήπων και μας διέταξε να σταματήσουμε την παρέμβαση μας. Αρνηθήκαμε και δηλώσαμε θα μείνουμε άλλη μια ώρα. Με εντολή του ξεκίνησαν προσαγωγές. Μείναμε στις θέσεις μας, λίγο αργότερα αποχώρησαν τα ΜΑΤ και αφέθηκαν οι προσαχθέντες. Μετά από λίγες μέρες ο διοικητής του Α.Τ Αμπελοκήπων κάλεσε τον συνάδελφο Χρήστο για «συστάσεις» στο γραφείο του όπου ήταν παρόντας, όλως τυχαίως και ο κύριος Τσιμπράκης. Ο συνάδελφος Χρήστος υπερασπίστηκε το δίκιο του αγώνα μας για άλλη μια φορά.
Δυστυχώς ο κύριος Τσιμπράκης δεν αποτελεί την εξαίρεση, αλλά τον κανόνα στο χώρο των καταστημάτων ταχυδιανομής- ντελίβερι. Αμέτρητοι είναι οι συνάδελφοι που εργάζονται ανασφάλιστοι και κακοπληρωμένοι, δεχόμενοι σιωπηλά δεκάδες εξαναγκασμούς. Είναι φανερό ότι αυτό που εξασφαλίζει σε εμάς τους εργαζόμενους η σιωπή και η υπομονή μας, πέρα από ένα άθλιο μεροκάματο είναι ένα εργασιακό περιβάλλον με καθημερινούς εξευτελισμούς και εκβιασμούς. Η ανοχή και η υπομονή έχουν και τα όρια τους. Κανένα μνημόνιο δεν θα περνούσε αμαχητί, αν μιλούσαμε και διεκδικούσαμε τα εργατικά συμφέροντά μας. Όχι μόνο στην φετινή πρωτομαγιά ή κάθε πρωτομαγιά, αλλά 365 μέρες το χρόνο. Είναι καιρός να το πράξουμε αν δεν θέλουμε εμείς και οι επόμενες γενιές να επιβιώνουμε με 300 ευρώ, περιμένοντας την ελεημοσύνη του κάθε αφεντικού, της εκκλησίας, των φιλανθρωπικών οργανώσεων, των συσσιτίων…
ΝΑ ΔΟΘΟΥΝ ΤΑ ΔΕΔΟΥΛΕΥΜΕΝΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ
ΝΑ ΔΙΚΑΙΩΘΕΙ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΟΥΣ, Ο ΑΓΩΝΑΣ ΜΑΣ.
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ- ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ- ΣΥΝΑΔΕΛΦΙΚΟΤΗΤΑ- ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ.
ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ
