Έχουν περάσει σχεδόν 2 χρόνια από το ξεκίνημα της πανδημίας του covid-19, η οποία μετράει μέχρι τώρα σχεδόν 15.000 νεκρούς. Μέσα σε αυτό το διάστημα έχουμε γίνει μάρτυρες πολλών και αντικρουόμενων μέτρων διαχείρισης της πανδημίας από τη μεριά της κυβέρνησης. Οι πολιτικές αυτές δεν εκπορεύονται με γνώμονα την υγεία των εργαζομένων και των πολιτών, αλλά σκοπό έχουν να προστατέψουν την όσο δυνατότερο ομαλή λειτουργία του καπιταλιστικού συστήματος. Από τα μπρος-πίσω και τις παλινωδίες σχετικά με τη χρήση μάσκας ή όχι, τα “λοκντάουν” που οι επιχειρήσεις και τα εργοστάσια ουσιαστικά δεν σταμάτησαν τη λειτουργία τους, αναγκάζοντάς μας να δουλεύουμε στοιβαγμένοι ο ένας πάνω στον άλλο χωρίς κανένα ουσιαστικό μέτρο προστασίας, μέχρι και το χωρίς όρους άνοιγμα του τουρισμού, που οδήγησε σε κατακόρυφη αύξηση των κρουσμάτων. Είναι γεγονός ότι δεν έγινε καμία ουσιαστική ενίσχυση του ήδη υποβαθμισμένου ΕΣΥ, αλλά αντίθετα χορηγήθηκαν μεγάλα ποσά σε ιδιωτικά κανάλια και ΜΜΕ όπως επίσης και για την πρόσληψη και αναβάθμιση των σωμάτων ασφαλείας. Ακόμα και όταν το δημόσιο σύστημα υγείας έφτασε στα πρόθυρα της κατάρρευσης με εκατοντάδες διασωληνωμένους καθημερινά, η κυβέρνηση επέλεξε, αντί να επιτάξει ιδιωτικές μονάδες υγείας, να δαπανήσει μεγάλα ποσά για να νοικιάσει ιδιωτικές κλινικές, ενισχύοντας περαιτέρω τη στροφή προς την ιδιωτικοποίηση της υγείας.
Η εγκληματική αυτή διαχείριση, όχι μόνο έχει αφήσει τους εργαζόμενους έκθετους στη διασπορά του ιού στους χώρους εργασίας, αλλά έχει σπείρει σύγχυση και αποπροσανατολισμό σε κομμάτια της κοινωνίας τα οποία είτε διατηρούν μια επιφυλακτική στάση είτε έχουν στραφεί σε θεωρίες συνωμοσίας σχετικά με τη προέλευση και την επικινδυνότητα του κορονοιού. Ο σκεπτικισμός αυτός αποκρυσταλλώνεται πάνω στο ζήτημα του εμβολιασμού και τη διστακτικότητα και το φόβο που εμφανίζει ένα μέρος των εργαζομένων ως προς την αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια των εμβολίων. Εκ των πραγμάτων τα μόνα πράγματα που έγιναν από πλευράς κυβέρνησης ήταν αποτυχημένες εκστρατείες ενημέρωσης περί του ζητήματος που ακολουθούνται από ανεπαρκή, παράλογα και τιμωρητικά μέτρα.
Απόρροια αυτών είναι και το ότι από εδώ και πέρα θα πρέπει οι εργαζόμενοι σε ορισμένους κλάδους να προσκομίζουν από ένα ράπιντ τεστ την εβδομάδα, ενώ σε άλλους κλάδους, όπως αυτόν του επισιτισμού, έως δύο ράπιντ τέστ σε εβδομαδιαία βάση. Το κόστος των τεστ, το οποίο ανέρχεται στα 10 ευρώ, θα επιβαρύνει εμάς τους ίδιους και όχι τον εργοδότη. Αυτό σε απλά μαθηματικά μας κάνει 80 ευρώ/μήνα όταν ο μισθός είναι στα 550 ευρώ! Αυτό αποτελεί έμμεση μείωση μισθού του εργαζόμενου και αντιβαίνει στην υπάρχουσα νομοθεσία σύμφωνα με την οποία υπεύθυνος για την ασφάλεια και την υγιεινή των εργαζομένων στην επιχείρηση του είναι ο εργοδότης. Είναι τουλάχιστον αντιφατικό εμείς οι εργαζόμενοι να πληρώνουμε με επιβάρυνση του ήδη χαμηλού μισθού μας για την πρόληψη ή την εξασφάλιση της υγείας μας σε χώρο εργασίας ή για λογαριασμό της εταιρείας που παράγει κέρδη από αυτόν. Επίσης, είναι παράδοξο να πληρώνει ο εργαζόμενος για την ασφάλεια της υγείας του, τη στιγμή που παρακρατείται κάθε μήνα ένα μέρος του μισθού του από το ΕΦΚΑ. Ακόμα δεν μένει μόνο εκεί. Επεκτείνεται σχεδόν σε όλα τα κομμάτια της κοινωνικής ζωής. Ράπιντ τεστ από την τσέπη τους καλούνται να πληρώνουν οι φοιτητές για να μπορούν να έχουν πρόσβαση στις σχολές τους, άλλα και οποιοσδήποτε θέλει να έχει πρόσβαση σε κλειστούς χώρους ψυχαγωγίας (όπως γήπεδα, θέατρα, σινεμά, μπαρ κλπ). Τέλος θα πρέπει να αναφέρουμε, ότι οι ανεμβολίαστοι ενω μπορούν να πραγματοποιήσουν ράπιντ τεστ σε μια δημόσια δομή και να μάθουν κανονικά το αποτέλεσμα, δεν θα τους δίνεται πιστοποιητικό ότι το έχουν κάνει , προκειμένου να εξαναγκαστούν να το κάνουν σε ιδιώτη και να πληρώσουν το αντίστοιχο αντίτιμο. Το μέτρο αυτό έχει πλήρως ταξικά χαρακτηριστικά καθώς ισχύει στον βαθμό που κάποιος δεν έχει 10 ευρώ για να δαπανά συνεχώς στα ράπιντ τεστ.
Κλείνοντας δεν επιδιώκουμε να μπούμε σε δίπολο ανάμεσα σε εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους – οι διαχωρισμοί και οι διαιρέσεις μόνο κακό κάνουν στην εργατική τάξη. Εμείς από τη μεριά μας πιστεύουμε ότι ένας από τους παράγοντες που συντελούν στην εξέλιξη και την πρόοδο της ανθρωπότητας είναι και η εξέλιξη της επιστήμης, και τα αγαθά της πρέπει να γίνονται κτήμα όλου του κόσμου. Ως κομμάτι αυτής της διαδικασίας αντιλαμβανόμαστε και τα εμβόλια, τα οποία αποδεδειγμένα έχουν βοηθήσει στην αναχαίτιση και την εξάλειψη ασθενειών ανα τα χρόνια. Θεωρούμε όλη αυτή τη συζήτηση περί διαχωρισμών ως ένα τρόπο της κυβέρνησης να αποποιείται τις ευθύνες της για τη διαχείριση της πανδημίας από την έναρξη της μέχρι τώρα. Στη θέση των ανεμβολίαστων είχαμε στην αρχή “αυτούς που δεν τηρούσαν τα μέτρα”, στη συνεχειά τους νέους που συνωστίζονταν στις πλατείες κ.ο.κ. Για εμάς τα ράπιντ τεστ δεν πρέπει να λειτουργούν τιμωρητικά, αλλά σε συνδυασμό με τα εμβόλια, την ιχνηλάτηση, την ουσιαστική ενίσχυση του ΕΣΥ, μπορούν να οδηγήσουν στην πρόληψη και αντιμετώπιση της πανδημίας.
Ως ταξικό σωματείο βάσης νοιαζόμαστε και ενδιαφερόμαστε για την υγεία των συναδέλφων μας και της εργατικής τάξης γενικότερα. Βλέπουμε και παίρνουμε δύναμη από τους αγώνες των εργαζομένων που διαδηλώνουν, ιδιαίτερα στις λεγόμενες “αναπτυσσόμενες χώρες”, και ζητάνε να έχουν ίση πρόσβαση στο αγαθό του εμβολίου όπως και οι χώρες του “δυτικού κόσμου”. Λέμε ναι στην ιατρική και τα εμβόλια με ελεύθερη βούληση, προκειμένου να προστατέψουμε εμάς και τους γύρω μας. Τα ράπιντ τεστ είναι ένα όπλο απέναντι στον ιό και δεν πρέπει να χρησιμοποιείται εν είδει τιμωρίας, ούτε να επιβαρύνει την τσέπη του εργαζόμενου. Οπως 14 χρόνια τώρα διεκδικούμε και κερδίσαμε τα Μέσα Ατομικής Προστασίας να παρέχονται από τους εργοδότες μας, έτσι και μέσα στη συνθήκη της πανδημίας απαιτούμε να αναλαμβάνουν οι εργοδότες το κόστος για οποιοδήποτε μέτρο είναι απαραίτητο για την ασφάλεια και την υγιεινή των εργαζομένων.
Συνέλευση Βάσης Εργαζομένων Οδηγών Δικύκλου
Σεπτέμβρης 2021
