Την Κυριακή 09/01/22 όλοι οι διανομείς της efood διαβάσαμε στην εφαρμογή ένα μήνυμα* που μας πάγωσε: πληροφορηθήκαμε τον θάνατο του 44χρονου συναδέλφου Θεοχάρη Ζώη, ο οποίος άφησε την τελευταία του πνοή σε δρόμο του Παλαιού Φαλήρου, κυνηγώντας το μεροκάματο. Εκφράζουμε την αμέριστη συμπαράστασή μας στην οικογένειά του Θεοχάρη Ζώη. Ξέρουμε πως στην θέση του θα μπορούσε να είναι ο καθένας μας. Το άκουσμα της είδησης μας γέμισε θλίψη και οδύνη. Ξέρουμε καλύτερα από όλους ότι το επάγγελμά μας είναι επικίνδυνο και ανά πάσα στιγμή μπορεί να οδηγηθούμε είτε σε τραυματισμό είτε ακόμη και στην απώλεια της ίδιας μας της ζωής. Στην ίδια περιοχή, την προηγούμενη μέρα, είχαν εμπλακεί σε ατύχημα άλλοι δύο συνάδελφοι της efood. Τα περιστατικά που αφορούν εργατικά ατυχήματα είτε στην efood είτε γενικότερα στο επάγγελμα συμβαίνουν σε καθημερινή/εβδομαδιαία βάση. Και στην περίπτωση του Θεοχάρη, η αδυσώπητη πραγματικότητα χτύπησε με τη στατιστική της βεβαιότητα.
Αναλογιζόμενοι τα παραπάνω,γνωρίζουμε πως είναι λάθος να φορτώνουμε το πλήθος των εργατικών ατυχημάτων στην «κακιά στιγμή». Κόντρα στη μοιρολατρία, οφείλουμε με ψύχραιμη ματιά να εντοπίζουμε τους λόγους εξαιτίας των οποίων χάνουμε συναδέλφους στην άσφαλτο. Και οφείλουμε,ως επαγγελματίες οδηγοί και ως σωματείο,να αγωνιζόμαστε για συνθήκες εργασίας που θωρακίζουν την υγεία και ασφάλειά μας, σε ένα περιβάλλον που ελαχιστοποιεί τις πιθανότητες ατυχημάτων και δυστυχημάτων.
Το παρόν κείμενο δεν έχει κανένα λόγο να αναλάβει θέση δικαστή στο εργατικό δυστύχημα με θύμα τον Θεοχάρη Ζώη. Σκοπός του κειμένου είναι η ανάλυση, η όσο το δυνατόν βαθύτερη κατανόηση των αιτιών του δυστυχήματος. Η συνεισφορά στην δημιουργία των προϋποθέσεων, προκειμένου στο μέλλον να μην θρηνήσουμε άλλο συνάδελφο. Αυτός είναι ο φόρος τιμής που ως σωματείο αποτίουμε στον Θεοχάρη Ζώη. Στην μνήμη του παραθέτουμε τους σημαντικότερους άξονες της ανάλυσής μας.
Α. Το νομοθετικό πλαίσιο που αφορά το επάγγελμά μας και η εντατικοποίηση που μας επιβάλλεται μέσω της freelance εργασίας.
Το νομοθετικό πλαίσιο οφείλει να διευρύνεται, να προσαρμόζεται στις νέες συνθήκες ώστε να διασφαλίζει την υγεία και την ασφάλεια μας. Η σταθερή εργασία, το σταθερό μεροκάματο, το ασφαλές μη εντατικοποιημένο περιβάλλον, τα διαλείμματα κατά την διάρκεια της βάρδιας,αποτελούν παράγοντες που μπορούν να μειώσουν τα εργατικά ατυχήματα.
Όλα αυτά τα χρόνια,ως σωματείο, αναλύουμε την εργασιακή μας πραγματικότητα, τα βαθύτερα αίτια που μπορούν είτε να προκαλέσουν εργατικό ατύχημα είτε να αποσπάσουν την συγκέντρωσή μας και να μειώσουν τα αντανακλαστικά μας στον δρόμο. Και η σημαντικότερη αιτία είναι αναμφισβήτητα η εντατικοποίηση της εργασίας και οι πολυεπίπεδες πιέσεις που δημιουργεί στους διανομείς.
Όμως παρά την επιχειρηματολογημένη ανάλυση που καταθέτουμε εδώ και μια 15ετία, με την είσοδο των διαδικτυακών πλατφορμών στην διανομή βλέπουμε πως η εντατικοποίηση εμφανίζεται ως μια«ελκυστική» προοπτική που παγιδεύει τους εργαζόμενους στη πλάνητου φαινομενικά γρήγορου «κέρδους».
Η καινούρια λοιπόν συνθήκη είναι η δουλειά με το κομμάτι ή αλλιώς, η γνωστή σε όλους μας freelance εργασία.Την εισήγαγε πρώτη η εταιρία Wolt στην Ελλάδα το 2018και από τον Ιούλιο του 2021 η efood την ακολουθεί κατά πόδας. Το τυράκι γνωστό: ευελιξία ωραρίου, ελευθερία οργάνωσης του προγράμματος και υψηλές αρχικές τιμές ανά μονάδα εργασίας.Στην πραγματικότητα, εργασία 10 και 12 ωρών την ημέρα, έξι και εφτά μέρες την εβδομάδα για να βγει μισθός ίσος με αυτόν ενός μισθωτού εργαζόμενου που δουλεύει πενθήμερο οχτάωρο.Μειωμένα ή καθόλου ασφαλιστικά δικαιώματα,αναλόγως τον τρόπο εργασίας(τίτλος κτήσης ή ελεύθερος επαγγελματίας). Επιπλέον, ο συγκεκριμένος τρόπος εργασίας κρύβει και άλλους κινδύνους που δεν είναι ορατοί στην αρχή.Όποιος δουλεύει με το κομμάτι κυνηγάει τις παραγγελίες για να αυξήσει τις απολαβές του.Αυτό σημαίνει πως ο freelancer θέλει να παραλαμβάνει και να παραδίδει τις παραγγελίες όσο το δυνατόν πιο γρήγορα.Και όταν το κατάστημα δεν έχει την παραγγελία έτοιμη στον προβλεπόμενο χρόνο, ξεκινούν οι διαμαρτυρίες και το άγχος εκτινάσσεται καθώς ο χρόνος μεταφράζεται σε χρήμα. Και το χρήμα, ο προσδοκώμενος και ταυτόχρονα ανέφικτος πλούτος, καθώς είναι τυφλός, στη συγκεκριμένη συνθήκη βάζει στην άκρη ζητήματα υγείας, ασφάλειας και Μέσων Ατομικής Προστασίας.
Αποτέλεσμα όλων των παραπάνω είναι να τρέχουμε,να χάνουμε την συγκέντρωσή μας στον δρόμο, να παραβλέπουμε τα STOP, τα κόκκινα φανάρια, να μπερδεύουμε τις προτεραιότητες των οχημάτων στις διασταυρώσεις. Ακόμη κι αν οδηγάμε σωστά, η αντίδρασή μας στις κακοτεχνίες των δρόμων ήτο πιθανό σφάλμα άλλου οδηγού, είναι συχνά μειωμένη.Επίσης, στην στατιστικά βέβαιη περίπτωση του εργατικού ατυχήματος ο ψευδώς αυτοαπασχολούμενος, δεν δικαιούται να δηλώσει το ατύχημά του ως εργατικό και να αποζημιωθεί ανάλογα (σε περίπτωση εργατικού ο μισθωτός πληρώνεται 15 ημερομίσθια από τον εργοδότη και τα υπόλοιπα από τον ΕΦΚΑ). Συνοψίζοντας, η ψευδής αυτοαπασχόληση είναι εξαρτημένη μισθωτή εργασία με καθεστώς εντατικοποίησης και μάλιστα, χωρίς ασφαλιστικά δικαιώματα.Την ίδια στιγμή οι εταιρείες ψηφιακής διαμεσολάβησης (πλατφόρμες) μειώνουν το εργατικό κόστος στο ελάχιστο και αυξάνουν τα κέρδη τους στο μέγιστο.
Το δεύτερο μεγάλο πρόβλημα που έχει προκύψει από την είσοδο των διαδικτυακών πλατφορμών στο χώρο της διανομής είναι η διεύρυνση των ορίων-ζωνών που εργαζόμαστε.Η επιλογή της efood να ακολουθήσει την «καινοτομία» της Wolt στην αύξηση των ορίων-ζωνών φορτώνει με άγχος και νεύρα τους συναδέλφους-διανομείς.Ως σωματείο, έχουμε τοποθετηθεί αναλυτικά για το ζήτημα της ακτίνας, στο κείμενό μας «Σημειώσεις για το εργασιακό καθεστώς στην Efood #2». Για εμάς, κριτήριο της ακτίνας δεν μπορεί παρά να είναι η οδηγική εμπειρία – όχι η κερδοφορία της εταιρείας. Αντίστοιχα, η πλειοψηφία των συναδέλφων έχει επανειλημμένα διαμαρτυρηθεί για τις μεγάλες αποστάσεις που διανύουμε.Υπάρχουν περιπτώσεις όπου το σύνολο των χιλιομέτρων μεταξύ της θέσης του διανομέα, του καταστήματος και του πελάτη μπορεί να φτάσει και τα 20χλμ! Eνδεικτικά ν’ αναφέρουμε κάποια παραδείγματα που είναι σε όλους μας γνώριμα:Η θέση του διανομέα στο Ρέντη, το κατάστημα στο Σύνταγμα και ο πελάτης στο Μοσχάτο ή Μαρούσι-Πατήσια-Χαλάνδρι,Σύνταγμα-Αιγάλεω-Πετράλωνα κ.ο.κ.
Επιπλέον, το «άνοιγμα», η συνεχής διεύρυνση των αποστάσεων μας αναγκάζει να δουλεύουμε σε περιοχές που δεν γνωρίζουμε, που δεν μας δίνεται ο απαραίτητος χρόνος για να αποκτήσουμε την απαιτούμενη οδηγική εμπειρία.Είναι αδύνατον να γνωρίζουμε σε 10 διαφορετικές περιοχές τις πιθανές κακοτεχνίες των δρόμων,τα τυφλά σημεία,τους δρόμους που μαζεύουν νερά, τις διασταυρώσεις «σκοτώστρες» και τα κρυμμένα STOP. Οι άγνωστες περιοχές, μας αναγκάζουν να ενεργοποιούμε το GPS για να προσανατολιστούμε γρηγορότερα, για να μην αργήσουμε στην παράδοση, για να μην βαθμολογηθούμε αρνητικά από το app της ψηφιακής πλατφόρμας.Και αντί να έχουμε το νου μας στον δρόμο και στους άλλους οδηγούς,η προσοχή μας αποσπάται και σε κλάσματα δευτερολέπτων η πιθανότητα πτώσης αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο.Όλοι ξέρουμε κάποιον συνάδελφο που είχε κάποιο ελαφρύ ή σοβαρότερο ατύχημα λόγω άγνοιας της περιοχής σε συνδυασμό με την υπερβολική αφοσίωση στην πλοήγηση.Όλοι έχουμε κινδυνεύσει λόγω απόσπασης προσοχής.Η εργασιακή συνθήκη γίνεται ακόμη πιο επικίνδυνη στην περίπτωση των συναδέλφων που με το ένα χέρι κρατάνε το τιμόνι και με το άλλο παρακολουθούν τον χάρτη στο smartphone. Και να επισημάνουμε πως οι εταιρίες-πλατφόρμες ακόμη και να μας είχαν χορηγήσει βάσεις στήριξης του κινητού-που δεν το έχουν κάνει- εμείς ως επαγγελματίες οφείλουμε να κάνουμε χρήση της πλοήγησης, εφόσον ανάψουμε φλας και σταματήσουμε στα δεξιά του δρόμου. Εφόσον σταθμεύσουμε με ασφάλεια και ποτέ κατά την διάρκεια της οδήγησης καθώς θέτουμε σε κίνδυνο όχι μόνο τον εαυτό μας αλλά και τους γύρω μας είτε πρόκειται για πεζούς είτε για εποχούμενους.
Ταυτόχρονα, ο ανορθολογισμός που διέπει την συνεχή διεύρυνση των αποστάσεων οδηγεί στην αύξηση του χρόνου παράδοσης, που με τη σειρά του αυξάνει την πιθανότητα ακύρωσης της παραγγελίας από τον πελάτη. Κι εφόσον ακυρωθεί η παραγγελία,το άγχος, τα νεύρα και η πίεση για τον διανομέα αυξάνονται καθώς χάνεται επιπλέον χρόνος για την επικοινωνία με την πλατφόρμα, μέσω της εφαρμογής. Το κερασάκι στην τούρτα είναι πως υπό αυτές τις συνθήκες δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που οι συνάδελφοι freelancer είναι υποχρεωμένοι να επιστρέψουν την παραγγελία στο κατάστημα λόγω συμφωνίας είτε της efood είτε της εκάστοτε πλατφόρμας για τις ακυρωμένες παραγγελίες! Και το σπιράλ του ανορθολογισμού συνεχίζει την τροχιά του ακάθεκτο καθώς, μετά τις απανωτές εμπλοκές στη διαδικασία παραλαβής/παράδοσης, η επόμενη παραγγελία είναι πολύ πιθανό να παραληφθεί από τον διανομέα καθυστερημένα και να φτάσει ακόμα πιο αργά στον πελάτη με την πιθανότητα μιας νέας ακύρωσης να αυξάνει το στρες, την κούραση και την πιθανότητα εργατικού ατυχήματος.Πρόκειται για ένα φαύλο κύκλο που επαναλαμβάνεται όλο και πιο συχνά και μας φέρνει σε δύσκολη θέση καθώς,με ευθύνη των εταιρειών ψηφιακής διαμεσολάβησης, ερχόμαστε αντιμέτωποι με δυσαρεστημένους πελάτες. Ως αποτέλεσμα, όλοι μας και πολύ περισσότερο οι συνάδελφοι freelancers, που ο μισθός τους εξαρτάται από τον αριθμό των παραγγελιών που διεκπεραιώνουν ανά ώρα,πιέζονται αφόρητα και καταλήγουν να τρέχουν ακατάπαυστα για να μειώσουν τον χρόνο παράδοσης, θέτοντας την σωματική τους ακεραιότητα σε διαρκή κίνδυνο.
Είναι γεγονός πως, ακόμη και στην περίπτωση συναδέλφων με μισθωτή σχέση εργασίας, παρατηρείται αυξημένη αγωνία για την υλοποίηση όσο το δυνατόν περισσότερων παραγγελιών. Μετά την νίκη του Σεπτεμβρίου, η efood υποσχέθηκε να καταργήσει το αυθαίρετο σύστημα αξιολόγησης που μας διαχώριζε σε κατηγορίες και μας απέδιδε τα έξοδα κίνησης με την μορφή μπόνους. Όμως η εταιρεία αθέτησε την υπόσχεσή της και τελικά καταργήθηκε μόνο το ένα από τα τρία επίπεδα αξιολόγησης. Αποτέλεσμα είναι να εξακολουθούν οι διακρίσεις που επιβάλλει η αυθαίρετη εταιρική αξιολόγηση και να ανταγωνιζόμαστε μεταξύ μας για την «πρώτη θέση του βάθρου». Με την συμπλήρωση του μήνα η«πρώτη θέση» αποφέρει διπλάσια χρήματα από την δεύτερη. Η διαφορά στο ποσό αποτελεί για πολλούς ελκυστικό κίνητρο. Με αυτό τον τρόπο, το κυνήγι για την παραγγελία και η εντατικοποίηση βρίσκουν και με το καθεστώς της μισθωτής εργασίας την θέση τους στην εργασιακή μας πραγματικότητα.
Συνάδελφοι/ισσες, η εντατικοποίηση και το επιπλέον άγχος που δημιουργεί λειτουργεί αποκλειστικά σε βάρος μας. Το περιβάλλον της εργασίας μας είναι οι χαοτικοί δρόμοι της πόλης, κινούμαστε πάνω σε δύο ρόδες, ανάμεσα από διερχόμενα οχήματα, απέναντι σε νευρικούς οδηγούς. Και σε όλα τα παραπάνω προστίθενται οι διαρκείς και πιεστικές ειδοποιήσεις της εφαρμογής. Συνάδελφοι/ισσες, είμαστε υποχρεωμένοι απέναντι στον εαυτό μας και τους αγαπημένους μας, να επιδιώκουμε ένα γαλήνιο εργασιακό περιβάλλον απαλλαγμένο από στρες και εντάσεις. Επιβάλλεται, για την υγεία και την ασφάλειά μας, να αποφεύγουμε την παγίδα του άγχους και να οδηγάμε με σύνεση. Με τα δύο χέρια στο τιμόνι και τα μάτια μας δεκατέσσερα. Είναι δικαίωμά μας να εργαζόμαστε και να ζούμε σύμφωνα με τις ανάγκες μας. Και όσο είμαστε ενωμένοι, σαν τη γροθιά του Σεπτεμβρίου, είμαστε σίγουροι πως θα τα καταφέρουμε.
Β. Η υποχρέωση των εργοδοτών να παρέχουν Μέσα Ατομικής Προστασίας με τις υψηλότερες προδιαγραφές.
Ένα από τα πάγια αιτήματα της ΣΒΕΟΔ, αφορά τα Μέσα Ατομικής Προστασίας. Παραθέτουμε την παρ.56 του νόμου 4611/2019 που αναφέρεται στην διανομή προϊόντων: «Ο εργοδότης εφοδιάζει με τον κατάλληλο εξοπλισμό προστασίας τους εργαζόμενους που χρησιμοποιούν μοτοποδήλατο ή μοτοσυκλέτα, ιδιοκτησίας, νομής ή κατοχής δικής του ή των εργαζομένων κατά την εκτέλεση της εργασίας τους για τη μεταφορά ή διανομή προϊόντων και αντικειμένων. Ως κατάλληλος εξοπλισμός προστασίας ορίζεται το προστατευτικό κράνος, όπως αναφέρεται στην παράγραφο 6 του άρθρου 12 του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας (ν. 2696/1999), πανωφόρι κατάλληλο για την προστασία του αναβάτη του μοτοποδηλάτου ή της μοτοσυκλέτας, αδιάβροχη προστασία, γάντια και ανακλαστικό γιλέκο».
Τρία χρόνια μετά την ψήφιση του 4611/19πολλές επιχειρήσεις δεν εφαρμόζουν τον νόμο και δεν παρέχουν τα ΜΑΠ ενώ κάποιες άλλες τον ερμηνεύουν όπως τις βολεύει και χρησιμοποιούν τα ΜΑΠ περισσότερο ως μέσο διαφήμισης παρά ως μέσο ατομικής προστασίας.Για παράδειγμα η efood παρέχει κράνος,μπουφάν, γιλέκο, γάντια και αδιάβροχα. Απ’ αυτά, τα μόνα που μπορεί να χαρακτηριστούν ως μέσα ατομικής προστασίας από ατυχήματα είναι τα γάντια και το κράνος. Και παρότι το κράνος ανταποκρίνεται στοιχειωδώς στην σχετική πιστοποίηση,η ποιότητά του είναι από τις πιο χαμηλές της αγοράς και ως επαγγελματίες οδηγοί δικύκλου θεωρούμε πως υπολείπεται σε αντοχή και προστασία καθώς πρόκειται για κράνος ανοιχτό που αφήνει το πρόσωπο και ιδιαίτερα το σαγόνι απροστάτευτο.
Επίσης, το μπουφάν που παρέχει η εταιρία δεν διαθέτει τα απαραίτητα προστατευτικά.Χρησιμεύει περισσότερο ως κινητή διαφήμιση, για να βλέπει ο κόσμος το λογότυπο της efood στον δρόμο.Προφανώς, η εταιρεία έχει παραβλέψει τον όρο «κατάλληλο για την προστασία του αναβάτη». Όμως εμείς δεν θα κουραστούμε να επαναλαμβάνουμε σε όλους τους τόνους και προς κάθε κατεύθυνση πως οι εταιρίες πρέπει να φροντίζουν πρωτίστως για την ασφάλεια των εργαζόμενων και ύστερα για την διαφήμισή τους.Κι αξίζει να επισημάνουμε πως η efood και κάθε ψηφιακή πλατφόρμα, έχει την τεχνική δυνατότητα να μελετάει τα συχνότατα ατυχήματα, να συλλέγει τα δεδομένα ώστε να σχηματίζει μια ολοκληρωμένη εικόνα για τους παράγοντες που μπορούν να συμβάλλουν στην αποτροπή τους. Θα μπορούσε να μας εκπαιδεύει διαρκώς ώστε να γνωρίζουμε και να αποφεύγουμε τους σημαντικότερους κινδύνους, να οδηγάμε με μεγαλύτερη ασφάλεια και αποτελεσματικότητα. Αντίθετα, επιλέγει να μας θεωρεί αναλώσιμους, να πιέζει για την μέγιστη παραγωγικότητα, να αποποιείται την ευθύνη τυχόν αποζημιώσεων μέσω της ψευδούς απασχόλησης (freelance εργασίας). Άραγε πόσα εργατικά ατυχήματα, και μάλιστα σοβαρά,θάβονται στη σιωπή και την αδιαφορία χωρίς να αποζημιώνονται; Και ποιος έχει την πραγματική ευθύνη γι’ αυτά, αν όχι η αναλγησία του κράτους και της εταιρείας;
Γ. Οι αρμόδιες υπηρεσίες για την Ασφάλεια και την Υγεία στην Εργασία οφείλουν και πρέπει να είναι στελεχωμένες επαρκώς προκειμένου να προάγουν το εργατικό δίκαιο.
Η μετατροπή του ΣΕΠΕ (Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας)σε ανεξάρτητη αρχή (ν. Χατζηδάκη –4808/21, άρθρα 102-125) συμβάλλει στην υποτίμησή του θεσμού και κατ’ επέκταση,στην υποτίμηση της εργασίας και της ίδιας μας της ζωής. Το άρθρο 22 του Συντάγματος αναφέρει ρητά «πως η εργασία αποτελεί δικαίωμα και προστατεύεται από το κράτος». Το ΚΕΠΕΚ (Κέντρο Πρόληψης Επαγγελματικού Κινδύνου) ως τμήμα της Περιφερειακής Διεύθυνσης του ΣΕΠΕ πλήττεται εξίσου από τον αντεργατικό νόμο. Και η αφήγηση που ακολουθεί είναι χαρακτηριστική:
Αξιοποιώντας τον θεσμικό μας ρόλο ως πρωτοβάθμιο σωματείο, ως «Συνέλευση Βάσης Εργαζομένων Οδηγών Δικύκλου»,στις 9 Φλεβάρη του 2021, είχαμε αιτηθεί στην «ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ» να διενεργηθεί έλεγχος σε μια σειρά επιχειρήσεων του λεκανοπεδίου σχετικά με την ασφάλεια των συναδέλφων διανομέων. Μεταξύ των επιχειρήσεων είχαμε συμπεριλάβει και την efood.
Στην επιστολή μας είχαμε αναφέρει σχετικά με τις προδιαγραφές του κράνους: «Να επισημάνουμε πως σύμφωνα με την εμπειρία μας, τα κράνη επιβάλλεται να είναι είτε πλήρους κάλυψης (full face) είτε ανοιγόμενα (flip up) καθώς σε πολλές περιπτώσεις (όταν παρέχονται) δεν τηρούν τις απαιτούμενες προδιαγραφές ή δεν καλύπτουν το σαγόνι και εκθέτουν τον εργαζόμενο σε σοβαρό τραυματισμό σε περίπτωση πτώσης». Επίσης όσον αφορά το μπουφάν μηχανής είχαμε τονίσει: «το κατάλληλο πανωφόρι για την προστασία του αναβάτη επιβάλλεται να είναι τζάκετ μηχανής με προστατευτικά κόκαλα σε πλάτη, ώμους, αγκώνες και όχι διαφημιστικά μπουφάν που αναγράφουν το λογότυπο της εταιρείας».
Το οξύμωρο της ιστορίας είναι πως στη συνθήκη της πανδημίας,οι έλεγχοι από το συγκεκριμένο τμήμα του ΣΕΠΕ διεξάγονται με υπερβάλλοντα ζήλο. Όμως αντί να ελέγχουν τις εταιρείες για την παροχή Μέσων Ατομικής Προστασίας μοιράζουν πρόστιμα σε συναδέλφους διανομείς επειδή δεν έχουν σωστά τοποθετημένη την μάσκα στο πρόσωπό τους. Οπότε είναι προφανές πως οι αρμόδιες υπηρεσίες μπορούν να λειτουργήσουν όταν υπάρχει πολιτική βούληση. Μόνο που ως σωματείο διαφωνούμε με την κατεύθυνση.Και ως σωματείο ξεκαθαρίζουμε πως: η μόνη κατεύθυνση όταν διενεργούνται έλεγχοι δεν μπορεί παρά να έχει στο επίκεντρο την ασφάλεια και την προστασία των εργαζομένων. Η βαρύτητα που οφείλουν να δώσουν οι ελεγκτικοί μηχανισμοί στο επάγγελμά μας είναι ύψιστης σημασίας καθώς καθημερινά κρίνεται η ίδια μας η ζωή.
ΘΑ ΤΟ ΦΩΝΑΖΟΥΜΕ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΜΑΣ ΔΙΚΑΙΩΣΗ: ΕΝΣΗΜΑ ΒΑΡΕΑ ΚΑΙ ΑΝΘΥΓΕΙΝΑ
Θα το επαναλάβουμε για πολλοστή φορά μέχρι να νομοθετήσουν το αυτονόητο όποιοι και αν ηγούνται της αστικής δημοκρατίας: το επάγγελμά μας έχει μεγάλο βαθμό επικινδυνότητας,τα ατυχήματα είναι συχνά και κάποιες φορές μοιραία,οι εργαζόμενοι στον δρόμο είμαστε εκτεθειμένοι σε οποιοδήποτε ακραίο καιρικό φαινόμενο,η μακροχρόνια εργασία με δίκυκλο δημιουργεί μυοσκελετικά προβλήματα στους οδηγούς και μετά από 15,20 και 30 χρόνια εργασίας δεν έχουμε την ικανότητα να εξασκήσουμε το επάγγελμα μας.Δεν είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας ούτε το έχουμε βγάλει από το μυαλό μας.Υπάρχουν οι αντίστοιχες γνωματεύσεις και γνωμοδοτήσεις, καθώς και το υπόμνημά μας που συμπυκνώνει τα επιχειρήματα, τις παρατηρήσεις και την σκέψη των αντίστοιχων φορέων και γιατρών εργασίας(https://sveod.gr/?p=2768).
Αποτελεί πεποίθησή μας ότι ο χαρακτηρισμός του επαγγέλματός μας ως επικίνδυνου και ανθυγιεινού, θα οδηγήσει σε σειρά προσαρμογών, τόσο των εργοδοτών, όσο και των συναδέλφων:
1.Οι εργοδότες θα αναγκαστούν να μας εξοπλίσουν με τα κατάλληλα ΜΑΠ.
2. Κάθε πίεση την ώρα της δουλειάς θα θεωρείται παράγοντας που συμβάλλει στην πρόκληση εργατικού ατυχήματος: οι εργοδότες θα υποχρεωθούν να δείξουν τον απαραίτητο σεβασμό στην προστασία της υγείας και της ασφάλειάς μας.
3. Συνολικά, η οδηγική κουλτούρα του «αγώνα δρόμου» με την οποία έχουμε γαλουχηθεί και ως επαγγελματίες αλλά και ως απλοί οδηγοί, θα δεχτεί ένα καίριο πλήγμα.
Συνάδελφοι/ισσες, οι ενέργειες, οι δράσεις, οι αναλύσεις και οι επιχειρηματολογημένες τοποθετήσεις μας δεν έχουν ευκαιριακό χαρακτήρα. Δεν «αναζητάμε την κατάλληλη ευκαιρία» για να μιλήσουμε. Έχουμε τοποθετηθεί επανειλημμένα και διεξοδικά, ξεδιπλώνοντας την πολυεπίπεδη εργασιακή πραγματικότητα του επαγγέλματός μας.
Όπως εδώ και 15 χρόνια, έτσι και τώρα, ως σωματείο οφείλουμε να φωτίσουμε ολοκληρωμένα την γενική συνθήκη του πρώτου μας νεκρού συναδέλφου στην efood. Ο νους μας είναι πάντοτε στραμμένος σε όλους τους νεκρούς και τους τραυματίες μας, σε όλους όσοι δεν κατεγράφησαν ποτέ, που πετιούνται από τις δουλειές τους και την ανύπαρκτη πρόνοια, σαν άχρηστα εξαρτήματα.
Στις μοτοπορείες μας, στα κενά που αφήνουμε ανάμεσα στα μηχανάκια, εκεί είναι οι νεκροί μας, τα άγνωστα πρόσωπα και τα ονόματά τους. Κι εμείς, η φωνή τους που φωνάζει ακόμα: «καλούς δρόμους, σημασία έχει να γυρίσουμε σπίτι μας».
*Να επισημάνουμε πως το μήνυμα με το οποίο η εταιρία επικοινώνησε την απώλεια του συναδέλφου μάς δημιούργησε ένα πλήθος ερωτημάτων. Παραθέτουμε το απόσπασμα της αναγγελίας του θανάτου:
«Σήμερα είναι μια θλιβερή ημέρα για όλους εμάς στο efood. Ο Θεοχάρης Ζώης, 44 ετών, διανομέας μας τους τελευταίους 4 μήνες, έχασε τη ζωή του σε τροχαίο δυστύχημα. Από την στιγμή που λάβαμε γνώση του τραγικού συμβάντος είμαστε σε επαφή τόσο με την οικογένεια όσο και με τις αρχές. Οι ακριβές συνθήκες του δυστυχήματος, που έγινε τα ξημερώματα του Σαββάτου στο Π.Φάληρο, εξετάζονται από την αστυνομία. Για την τέλεση της νεκρώσιμης ακολουθίας θα ενημερώσουμε σχετικά με νέα επικοινωνία. Είναι αυτονόητο για εμάς, ότι θα σταθούμε δίπλα στην οικογένεια του εκλιπόντος, στηρίζοντας τη έμπρακτα».
Ως σωματείο οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε πως: Σε στιγμές οδύνης και χαμού η επικοινωνία του τραγικού συμβάντος οφείλει να είναι σαφής και ρητή. Το «τροχαίο δυστύχημα» που αναφέρει η ανακοίνωση αποκρύπτει εσκεμμένα το γεγονός πως στο Παλαιό Φάληρο έλαβε χώρα ένα «εργατικό τροχαίο δυστύχημα». Ο Θεοχάρης Ζώης έχασε την ζωή του εν ώρα εργασίας, στις 00:30. Δεν έχουμε να κάνουμε με ένα ακόμη «τροχαίο δυστύχημα τα ξημερώματα του Σαββάτου». Η εταιρεία σκόπιμα «θόλωσε τα νερά».Άφησε συνειδητά χώρο ώστε να συζητιέται στις πιάτσες πως ο συνάδελφος επέστρεφε σπίτι του, αργά τη νύχτα, μετά από διασκέδαση με τους φίλους του.
Εμείς, ως σωματείο, σηκώνουμε το γάντι στις προσβολές και την αδικία και δηλώνουμε προς κάθε κατεύθυνση πως δεν θα επιτρέψουμε στην αναλγησία των οικονομικών συμφερόντων που τρέφονται με το αίμα μας, στους χρήσιμους ηλίθιους και στους μικρόψυχους να αμαυρώσουν τη μνήμη του συναδέλφου Θεοχάρη Ζώη.
Συνέλευση Βάσης Εργαζομένων Οδηγών Δικύκλου.
Ιανουάριος 2022.
