Βρισκόμαστε ήδη στη δεύτερη δεκαετία όπου κοινωνία και εργασία, είναι στο στόχαστρο κρατικών πολιτικών και πρακτικών με δυσμενή αποτελέσματα για όλους. Τα εργατικά κεκτημένα αιώνων, αμφισβητούνται και καταστρατηγούνται στο όνομα της ανάπτυξης, που δεν έρχεται ποτέ για τους πολλούς. Μισθοί και συντάξεις έχουν περικοπεί, απολύσεις στον ευρύτερο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και οι συνδικαλιστικές ελευθερίες έχουν γίνει ένα σύντομο ανέκδοτο. Με τη γνωστή συνταγή χρόνων, της παραπληροφόρησης και της προπαγάνδας μέσω του τύπου και των καναλιών, διαχέεται έντονη δυσαρέσκεια ενάντια σε κάθε κοινωνική ομάδα που διαδηλώνει, απεργεί και διαμαρτύρεται, οδηγώντας στη λογική της αμφισβήτησης και της αποδόμησης των αντιστάσεων. Λογικές που λένε, πως στο δημόσιο είναι τεμπέληδες, οι αγρότες θέλουν να δουλεύουν 2 μήνες και τους υπόλοιπους να κάθονται, και τι θέλουμε τα σωματεία και τους συνδικαλιστές αφού είναι όλοι ξεπουλημένοι.
