Απεργούμε στις 17 Απρίλη
Στο δρόμο του αγώνα, για άλλη μια διαδρομή
Άλλη μια απεργία, άλλη μια στιγμή να βρεθούμε μαζί, να ενωθούμε ως εργαζόμενοι και να αντισταθούμε σε ένα κόσμο που κάθε μέρα γίνεται χειρότερος. Ζούμε σε μια εποχή όπου χωρίς σταματημό ισοπεδώνονται κεκτημένα και δικαιώματα δεκαετιών. Ζούμε την εποχή που εμείς, οι εργαζόμενοι και εργαζόμενες, όσοι και όσες παράγουμε τον πλούτο αυτού του κόσμου δεχόμαστε μια ανελέητη επίθεση. Το αντίκρισμα είναι βαρύ πάνω στα κορμιά μας και στην ποιότητα της ζωής μας. Όλα συσκοτίζονται μέσα από ένα καπιταλιστικό πρίσμα όπου η μόνη κάλπικη διέξοδος φαίνεται να είναι οι ατομικές λύσεις. Η έννοια εργατική τάξη λοιδορείται, υποτιμάται, αποκρύπτεται και πολλές φορές εξαφανίζεται από το κάδρο, με σκοπό την απρόσκοπτη και ανεμπόδιστη κερδοφορία. Η συλλογική προοπτική και οργάνωση απαξιώνονται, η λέξη συνδικαλισμός, μεθοδευμένα από ξεπουλημένους εργατοπατέρες και το κράτος, έχει χάσει κάθε αξία και έχει εξευτελιστεί. Άραγε αν πλειονότητα των εργαζομένων θεωρεί την οργάνωση στα σωματεία γραφική και ξεπερασμένη, γιατί δεν θεωρεί και τους μισθούς της γραφικούς; Ο καθένας υπάρχει στο χώρο εργασίας του μόνος, αποκομμένος και κατακερματισμένος. Αδύναμοι, αναγκαζόμαστε να παλεύουμε μέσα από ατομικές συμφωνίες και συλλογή πτυχίων και ικανοτήτων για να επιβιώσουμε στο βούρκο της δήθεν ανάπτυξης. Μια ανάπτυξη βαμμένη με αίμα εργατών, με τα εργατικά ατυχήματα για το 2023 να κάνουν ρεκόρ με 182 θανάτους και 286 σοβαρά τραυματίες. Τις τελευταίες 23 ημέρες 12 εργαζόμενοι έχασαν τη ζωή τους, ενώ από την αρχή του έτους έχουν σκοτωθεί 31 εργάτες. Διασπασμένοι λοιπόν, λέμε συνεχώς περισσότερα ναι σε αυτά που ζητούν οι εργοδότες μας. Χαμηλοί μισθοί, περισσότερες ώρες δουλειάς, λιγότερα δικαιώματα και μια υπακοή και πειθάρχηση σε οποιαδήποτε συνθήκη, αφού το να έχουμε δουλειά είναι αρκετό ακόμα και αν οι όροι και οι συνθήκες αρχίζουν να προσομοιάζουν αυτές των αρχών του προηγούμενου αιώνα.
Τελικά αν σκέφτεσαι και δρας μόνος δεν είναι παράδοξο να υπομένεις και τα δεινά μόνος. Έτσι, φαίνεται να έχουμε εγκλωβιστεί σε μια καθημερινότητα δυσβάσταχτη. Όπου δεν αντιδρούμε και δεν οργανωνόμαστε σε μια κοινή αιχμή. Οι μισθοί μας, αυτοί που καλύπτουν πλέον ελάχιστες ανάγκες δεν θα ανέβουν αν δεν αγωνιστούμε συλλογικά. Οι συλλογικές συμβάσεις μοιάζουν σαν μουσειακό προϊόν μιας άλλης εποχής. Το να πληρώνεσαι στην ώρα σου και να πληρώνονται οι υπερωρίες σου θεωρείται προνόμιο. Όπως το ίδιο αισθανόμαστε όταν ασφαλιζόμαστε για αυτό που δουλεύουμε, αφού η υποδηλωμένη και ανασφάλιστη εργασία προελαύνουν. Η ιδεολογική και υλική επικράτηση από τα αφεντικά, μας έφτασε στο σημείο όπου σε πολλά επαγγέλματα, η μισθωτή σχέση εργασίας αποκρύπτεται και λανσάρεται ως αυτοαπασχόληση. Ως δήθεν αφεντικά του εαυτού μας. Ένα τέχνασμα που το μόνο που έχει ως αποτέλεσμα είναι να δυσχεραίνει την διαπραγματευτική μας θέση και δύναμη στην εργασία. Δουλεύουμε σε μια πλήρως εξαρτημένη σχέση εργασίας, αποκομίζοντας μόνο τα αρνητικά αυτής και κανένα θετικό. Ακόμη περισσότερη διάσπαση και μια κανιβαλιστική λογική του όποιος αντέξει. Τρανό παράδειγμα οι εταιρείες πλατφόρμας όπως η efood και η wolt, οι οποίες έχουν υπαγορεύσει στους υπαλλήλους τους υπουργούς εργασίας να καθιερώσουν την ψευδεπίγραφη freelance εργασία. Ένα καθεστώς το οποίο έχει εξαπλωθεί σε μια σειρά από επαγγέλματα, παρά το γεγονός πως ο “μπλοκάκιας” έχει μια χαρά σχέση εξαρτημένης εργασίας.Απεργία δικαίωμά μας και καθήκον μας.
To κόστος ζωής έχει πάρει αστρονομικές διαστάσεις. Η ακρίβεια καλπάζει, με τις τιμές να σπάνε ρεκόρ κάθε μήνα. Ο βασικός μισθός είναι ο δεύτερος χαμηλότερος σε αγοραστική δύναμη, ξεπερνώντας μόνο της Βουλγαρίας. Η αναζήτηση στέγης δύσκολη, με τα ενοίκια να φαντάζουν για τους ιδιοκτήτες η χρυσή ευκαιρεία να πλουτίσουν από μια “τρύπα” και για εμάς ο τρόπος που ξοδεύεται σχεδόν το μισό του μισθού μας. Οι λογαριασμοί με κυρίαρχο κομμάτι αυτό του ρεύματος και της πλήρης ιδιωτικοποίησης και ασυδοσίας έχουν γίνει βαρύ φορτίο. Η χρηματιστηριακή εξάρτηση της τιμής του ρεύματος ευνοεί μόνο τα καρτέλ της ενέργειας που σε συνεργασία με την κυβέρνηση λεηλατούν το μισθό μας. Την ίδια ώρα πλασάρεται ένα καθεστώς ψευδεπίγραφης επιλογής μέσω χρωματιστών τιμολογίων, αλλά η τσέπη μας είναι μαύρη. Τα τρόφιμα ακολουθούν και αυτά τον ίδιο δρόμο, όπου σε λίγο θα πληρώνουμε και είσοδο στα σουπερμαρκετ πέρα από τα ψώνια. Ο προϋπολογισμός και οι ανατιμήσεις δομικά στοιχεία του καπιταλισμού, μέσα από την προπαγάνδα, συνδέονται συνεχώς με τον πόλεμο συσκοτίζοντας επιτηδευμένα την μεθοδευμένη στρατηγική των αφεντικών να πλουτίσουν ακόμα πιο πολύ σε μια έκτακτη συνθήκη, όπου όλα αιτιόλογούνται μέσω αυτής. Και εδώ η απάντηση είναι πως οι τιμές δεν πέφτουν χάνοντας την ισορροπία τους, αλλά μέσα από συλλογικούς αγώνες. Το σύστημα υγείας ιδιωτικοποιείται κι αυτό αφού πρώτα έχει απαξιωθεί και εγκαταλειφθεί. Τα νοσοκομεία είναι στο όριο της κατάρρευσης και τα απογευματινά χειρουργεία που έχουν τιμοκατάλογο ιδωτικών νοσήλιων είναι το νέο μέτρο υποτίμησης της ζωής μας. Στο ίδιο έργο είμαστε θεατέςκαι στην παιδεία όπου η μεθοδευμένη απαξίωση δίνει τη σκυτάλη στην ιδιωτική εκπαίδευση.
Στη μεγάλη εικόνα είμαστε κομμάτι ενός πάζλ όπου τα κράτη συντονισμένα σε παγκόσμιο επίπεδο υπακούουν πλήρως στις ορέξεις των αφεντικών και των συμφερόντων τους. Οι διάφοροι κρατικοί ανταγωνισμοί και η αυξανόμενη εθνικιστική πολιτική έρχονται να προασπίσουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου κάθε χώρας. Κάτι που φάνηκε να είναι ακόμα πιο έντονο από την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία όπου σε γεωπολιτικό επίπεδο γυρίσαμε σελίδα μια και καλή. Οι πολεμικές ιαχές μεγιστοποιούνται και δυστυχώς πολύς κόσμος στον πλανήτη συστρατεύεται με τις εθνικιστικές ιδέες, ξεχνώντας όπως έχει δείξει η όχι και τόσο μακρινή ιστορία, πως αυτές γεννούν μόνο νεκροταφεία. Ο πόλεμος για τον καπιταλισμό είναι υγεία και για εμάς μόνο θάνατος, δυστυχία και πόνος. Η πολεμική βιομηχανία τρίβει τα χέρια της καθώς τα κέρδη της εκτοξεύονται. Το κατασκευαστικό κεφάλαιο βλέπει νέους τόπους ανοικοδόμησης μετά την ισοπέδωση, ενώ αυτό της ενέργειας κινεί τα νήματα του πολέμου αφού βρίσκεται πάντα σαν βρικόλακας να ρουφήξει πέρα από ανθρώπους κοιτάσματα πετρελαίου, φυσικού αερίου και σπάνιες γαίες. Σε κάθε γωνιά του πλανήτη φαίνεται να σιγοκαίει μια εστία όπου μπορεί μέσα σε μια στιγμή να αρπάξει και να λαμπαδιάσει τα πάντα. Δείγμα της μεγάλης μας οπισθοχώρησης λοιπόν, όπου ως εργαζόμενοι/ες δεν έχουμε ενωθεί να βροντοφωνάξουμε ένα όχι στο μακελειό που συντελείται. Οι βόμβες και οι νεκροί στην Παλαιστίνη δεν μας αγγίζουν, μας φαίνονται μακρινές και είναι απλώς εικόνες και τίτλοι ειδήσεων. Το ελληνικό κράτος, η κυβέρνηση της ΝΔ εμπλέκονται σε μια σειρά πολεμικών αποστολών των δυτικών κρατών ενισχύοντας σφαγές αμάχων και παιδιών. Ένα αντιπολεμικό κίνημα αυτή τη στιγμή όχι μόνο είναι απαραίτητο για να διασώσει λίγη από την υπόληψη μας ως ανθρώπων, αλλά και ως μια ευκαιρία να δούμε πως οι φτωχοί αυτού του κόσμου δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα. Παρά μόνο να δείξουμε μια αλληλεγγύη πέρα από σύνορα που θα μας δυναμώσει στο εσωτερικό μας για να γίνουμε επιτέλους ο αντίπαλος στα σχέδια πουκαταστρέφουν τις ζωές μας.
Εμείς η Συνέλευση Βάσης Εργαζομένων Οδηγών Δικύκλου, βλέπουμε τον συλλογικό εαυτό μας ως κομμάτι της εργατικής τάξης που πρέπει να οργανώνεται στη βάση, χωρίς αρχηγούς και διαμεσολαβήσεις, να διεκδικεί, να αντιστέκεται και να βγαίνει μπροστά στην αδικία που βιώνουμε. Δεν αρκούμαστε μόνο στα δικά μας αιτήματα, η συντεχνιακή λογική δεν ωφελεί παρά μόνο λίγους. Μέσα από τις δικές μας διεκδικήσεις θέλουμε να δούμε όλη την εικόνα, και μέσα από ολή την εικόνα να δούμε τα επιμέρους πράγματα που θα μας δώσουν εκείνες τις νίκες να βελτιώσουμε τις συνθήκες του επαγγέλματος μας. Για αυτό και η σημερινή μέρα μας βρίσκει με συναδέλφους και συναδέλφισσες να αγωνιζόμαστε ενάντια στις συνθήκες που βιώνουμε στους χώρους δουλειάς μας, προσπαθώντας για ένα καλύτερο αύριο. Κόντρα σε αυτούς που αναμασούν το “τίποτα δεν αλλάζει”, να τους θυμίσουμε πως έχουν αλλάξει προς το χειρότερο εξαιτίας της ατομικής στάσης που έγινε συλλογική κουλτούρα. Στο χέρι μας είναι να τα αλλάξουμε προς το καλύτερο με μόνο όπλο την ταξική συνείδηση, την αλληλοβοήθεια και την οργάνωση στους χώρους εργασίας. Γειτονιά γειτονιά, πιάτσα πιάτσα, μαγαζί μαγαζί, βγαίνουμε σαν ποτάμι να πάρουμε αυτό που μας κλέβουν καθημερινά. Με αλληλέγγυο κόσμο που στηρίζει το δίκιο του αγώνα μας βγαίνουμε ξανά στο δρόμο με τα παρακάτω πάγια αιτήματα μας.
Ένσημα βαρέα και ανθυγιεινά
Το επάγγελμα μας, που φιγουράρει στις πρώτες θέσεις αυτών με τα περισσότερα εργατικά ατυχήματα, επιδέχεται για χρόνια από το κράτος τη χειρότερη και παρανοϊκότερη διαχείριση.Δουλέυοντας συνεχώς για ώρες στο επικίνδυνο και ανθυγεινινό εργασιακό περιβάλλον που λέγεται δρόμος, η ένταξη μας στα βαρέα και ανθυγιεινά θα έπρεπε να είναι επιβεβλήμενη εδώ και χρόνια. Η οδήγηση υπό όλες τις καιρικές συνθήκες (καύσωνα, αέρα, βροχή, χαλάζι, παγετό), με ατμοσφαιρική μόλυνση, με θορύβους πάνω από το επιτρεπτό όριο, μέσα στην κίνηση και σε κατεστραμμένα και ολισθηρά οδοστρώματα είναι επικίνδυνη, βαριά και ανθυγιεινή. Το άγχος, η πίεση, ο φόρτος εργασίας και οι εργοδοτικές αυθαιρεσίες μεγαλώνουν τον κίνδυνο. Επιπλέον ένα πλήθος από μυοσκελετικές ασθένειες, ασθένειες του ανώτερου και κατώτερου αναπνευστικού συστήματος, ασθένειες τηςκαρδιάς καθώς και διάφορες μορφές καρκίνου, εξαιτίας του περιβάλλοντος εργασίας μας, κάνουν το επάγγελμα μας βαρύ και ανθυγιεινό. Η θεσμοθέτηση βαρέων και ανθυγιεινών ενσήμων είναι επιτακτική και αναγκαία για το επάγγελμα μας.
Επίδομα ιδιαίτερων συνθηκών/επικινδυνότητας
Να επεκταθεί σε όλους τους κλάδους τους επαγγέλματοςκαι σε όλους τους εργαζόμενους οδηγούς δικύκλου το επίδομα ιδιαίτερων συνθηκών/επικινδυνότητας, που έχει καθιερωθεί για τους διανομείς. Οι συνάδελφοι διανομείς, μέσω της συλλογικής σύμβασης για τον επισιτισμό, που είναι σε ισχύ από τον Ιούνιο του 2023 έχουν αύξηση στο μισθό του 10% κάθε μήνα λαμβάνοντας το επιδόμα ιδιαίτερων συνθηκών/ επικινδυνότητας. Το επίδομα ιδιαίτερων συνθηκών είναι μια έμμεση αναγνώριση πως το επάγγελμα που κάνουμε είναι βαρύ και ανθυγιεινό.
Ενιαία ειδικότητα
Το επάγγελμά μας αποτελεί μια ενιαία ειδικότητα -Οδηγός Δικύκλου που διανέμει/ μεταφέρει προϊόντακαι διεκπεραιώνει υπηρεσίες- και η ουσία της φύσης της εργασίας μας, δεν καθορίζεται από τον κλάδο στον οποίο απασχολουμαστε. Βιώνουμε κοινές εργασιακές συνθήκες, ερχόμαστε αντιμέτωποι με τις ίδιες δυσκολίες, την επικινδυνότητα και τις αντιξοότητες ενός επαγγέλματος που γίνεται πάνω σε δύο ρόδες. Είτε μεταφέρουμε πίτσες, δέματα, βιβλία, φακέλους, λουλούδια, χρήματα, σουβλάκια, ανταλλακτικά ή εργαλεία, πρόκειται για μια ενιαία ειδικότητα, αυτή του εργαζόμενου οδηγού δικύκλου. Γι’ αυτό το λόγο θεωρούμε την ενοποίησή του, απόλυτα ορθολογική, απαραίτητη και αναγκαία προκειμένου να ενταχθούμε σε έναν κωδικό στο ΕΦΚΑ με την ειδικότητα του επαγγελματία οδηγού δικύκλου και να αντιμετωπίσουμε από κοινού τα οξυμένα εργασιακά μας προβλήματα. Η ψήφιση του ν.4611/2019 αναγνωρίζει την ενιαία ειδικότητα, εμμέσως πλην σαφώς, μιας και έχει καθολική ισχύ για όλους τους εργαζόμενους οδηγούς δικύκλου. Το πρώτο βήμα έχει γίνει, δηλαδή , χρειάζεται η πολιτική βούληση ώστε να ολοκληρωθεί και να κατοχυρωθεί, επιτέλους, και αυτή η διεκδίκηση.
Καθολική εφαρμογή του ν.4611/2019 (αρθρα 55&56)
Τα άρθρα 55&56 του νόμου ορίζουν πως οι εργοδότες είναι υποχρεωμένοι να παρέχουν:
- Εταιρικό δίκυκλο ή αποζημίωση χρήσης και συντήρησηςίση τουλάχιστον με το 15% του βασικού μισθού, ενώ η αποζημίωση δε φορολογείται.
- Τα απαραίτητα ΜΑΠ: α) Προστατευτικό κράνος,β) πανωφόρι και παντελόνι, γ) αδιάβροχο ολόσωμης προστασίας, δ) γάντια, ε) ανακλαστικό γιλέκο, στ) προστατευτικά αδιάβροχα υποδήματα.
- Να καταβάλλουν τα καύσιμα/ έξοδα κίνησης.
- Να δηλώνουν στο σύστημα Εργάνη το ιδιόκτητο δίκυκλοπου εργαζόμαστε.
Πολλά αφεντικά δεν καταβάλλουν την αποζημίωση χρήση και συντήρησης επειδή απασχολούν τους εργαζόμενους με εικονικές συμβάσεις εργασίας ή ακόμα και αδήλωτους. Με συνέπεια πολλοί συνάδελφοι να υπόκεινται σε μείωση του ήδη πενιχρού μισθού τους, να πληρώνουν από την τσέπη τους βενζίνες και το ιδιόκτητο δίκυκλο που καταστρέφουν στην εργασία τους. Σε ορισμένες εταιρείες κούριερ και πλατφόρμες διανομής, τον εξοπλισμό που παρέχουν, τον χρεώνουν παρανόμως στους εργαζόμενους. Τα ποσά της αποζημίωσης χρήσης και συντήρησης, αν δεν έχουν καταβληθεί δεν χάνονται, εφόσων ο εργαζόμενος τα διεκδικήσει στο αρμόδιο ΣΕΠΕ, μόνος του ή με την αρωγή του σωματείου μας εντός πενταετίας (5χρόνια). Όταν οι εργοδότες δεν τηρούν τις παραπάνω υποχρεώσεις τους τότε, υπάρχουν διοικητικές και οικονομικές κυρώσεις με τη μορφή προστίμων.
Καμία ανοχή στην αδήλωτη και υποδηλωμένη εργασία.
Η υποδηλωμένη και αδήλωτη εργασία είναι αντικοινωνική πρακτική των εργοδοτών που υπονομεύει το παρόν, το μέλλον μας και διαλύει τα ασφαλιστικά ταμεία. Στην ταχυδιανομή είναι κανόνας. Η υποδηλωμένη και αδήλωτη εργασία έχει τρεις εμπλεκόμενους. Α) το κράτος: Οι έλεγχοι του κράτους είναι πλημμελής, παρόλο τις εξαγγελίες και τις πομπώδεις δηλώσεις. Οι αρμόδιες υπηρεσίες, όπως το ΣΕΠΕ είναι ακόμα υποστελεχωμένες, τα πρόστιμα αργούν να βεβαιωθούν, ενώ κάποιες φορές μένουν στο συρτάρι υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες και παγώνουν. Από την κυβέρνηση λείπει η βούληση να πατάξει το φαινόμενο, έτσι συντηρεί έναν αθέμιτο ανταγωνισμό, ανάμεσα στους εργοδότες που εισφοροδιαφεύγουν και φοροδιαφεύγουν συστηματικά και σε αυτούς που είναι τυπικοί.
Β) Οι εργοδότες πλουτίζουν απο τις εικονικές συμβάσεις, ενώ συχνά διαπράττουν πλαστογραφία, υπογράφοντας αντί των εργαζομένων. Φτιάχνουν δίκτυα και ενημερώνουν ο ένας τον άλλον για να διαφεύγουν τους ελέγχους και συστηματικά διασπείρουν ψέματα, για το οτι οι εργαζόμενοι έχουμε κυρώσεις σε περίπτωση που πιαστούν σε έλεγχο. Είναι συχνό φαινόμενο να απαιτούν από τους εργαζόμενους να λένε ψέματα ή να εγκαταλείπουν τον χώρο εργασίας κατά την διάρκεια ενός ελέγχου. Τα αφεντικά με αυτόν τον τρόπο φτιάχνουν τις μικρές αυτοκρατορίες τους, τα μικρά βασιλεία της εργοδοτικής ασυδοσίας και ανοίγουν το ενα μαγαζί μετά το άλλο, με τα λεφτά που κλέβουν από εμάς.
Γ) Οι εργαζόμενοι, ειδικά αυτοί που έχουν άγνοια των δικαιωμάτων τους, πατάνε τις μπανανόφλουδες των εργοδοτών και πιστεύουν τα ψέματα τους. Συχνά δεν έχουν το σθένος να μιλήσουν στους ελεγκτικούς μηχανισμούς και κρύβονται από αυτούς. Συντηρώντας με αυτόν τον τρόπο την κλοπή του μισθού, των ενσήμων και την στυγνή εκμετάλλευση. Με τις εικονικές συμβάσεις οι εργαζόμενοι ζημιωνόμαστε πολλαπλά. Τα δώρα,τα επιδόματα, οι προσαυξήσεις αν καταβάλλονται, καταβάλλονται με βάση τηνεικονική συμβαση, όταν υπάρχει. Το πιο σύνηθες ειναι τ’ αφεντικά να πληρώνουν4-5 ευρώ την ώρα και τίποτε άλλο. Αν τ’ αφεντικά μας δαγκώνουν το ένα πλευρό, δεν χρειάζεται να γυρίζουμε και το άλλο. Το αντίθετο. Με τη στήριξη του σωματείου μας ΣΒΕΟΔ, να προχωράμε σε καταγγελίες, να ζητάμε ελέγχους από τις αρμόδιες αρχές και να δηλώνουμε την αλήθεια. Με αυτό τον τρόπο θα περιοριστεί το φαινόμενο της αδήλωτης και υποδηλωμένης εργασίας, θα σταματήσει η κλοπή ενσήμων και μισθού, θα δούμε αύξηση στο εισόδημά μας και θα δουλεύουμε με αξιοπρεπείς όρους.
ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ- ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ- ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ
ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ – ΣΤΗΡΙΞΗ ΣΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΒΑΣΗΣ
Συνέλευση Βάσης Εργαζομένων Οδηγών Δικύκλου, Απρίλης 2024
