Την Παρασκευή 22 Σεπτεμβρίου άλλος ένας διανομέας στο Αίγιο, ο Αντώνης Τσιγκρής, 26 ετών, έχασε τη ζωή του στην άσφαλτο κυνηγώντας το μεροκάματο. Είναι δύσκολη η θέση μας κάθε φορά που πρέπει να δημοσιοποιήσουμε – γράψουμε για ένα ακόμη εργατικό δυστύχημα, όμως και με αυτό τον τρόπο τιμούμε τη μνήμη του νεκρού συναδέλφου. Ταυτόχρονα οφείλουμε κάθε φορά να υπένθυμίζουμε τα κακώς κείμενα, που οδηγούν σε τέτοια οδυνηρά γεγονότα, ώστε να παίρνουμε τα μέτρα μας και να επιστρέφουμε στο σπίτι μας ζωντανοί.
Μέχρι τις αρχές του φετινού Σεπτέμβρη έχουν καταγραφεί 135 νεκροί και 229 σοβαρά τραυματίες στο σύνολο της χώρας, από δυστυχήματα και ατυχήματα κατά τη διάρκεια της εργασίας. Τα εργατικά δυστυχήματα έχουν πάρει διαστάσεις χιονοστιβάδας και τα στοιχεία αφορούν μόνο τις επίσημες καταγραφές. Όταν πρόκειται για εργαζόμενο που είναι αδήλωτος ή μετανάστης, ο κανόνας είναι πως τότε δεν καταγράφεται πουθενά. Η κυβέρνηση όχι μόνο κάνει πως δεν τα βλέπει, αλλά συνεισφέρει νομοθετικά στην αιματοβαμμένη ανάπτυξη. Ο ν. Χατζηδάκης 4808/2021 μετέτρεψε το ΣΕΠΕ σε ανεξάρτητη αρχή. Αποδυναμώνοντας ακόμη περισσότερο την υπηρεσία, που είναι υπεύθυνη για την τήρηση της εργατικής νομοθεσίας για την υγιεινή και την ασφάλεια των εργαζομένων. Τώρα, με το νόμο του Γεωργιάδη, η κυβέρνηση επιλέγει να νομιμοποιήσει το 13ωρο, αντί να προχωρήσει σε αυξήσεις που να ανταποκρίνονται στην ακρίβεια που μας στερεί βασικές ανάγκες (υγεία, στέγαση, διατροφή, ψυχαγωγία). Ταυτόχρονα η ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, η επίθεση στο συνταγματικό δικαίωμα της απεργίας (ν. Χατζηδάκη και Γεωργιάδη, η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων διαμορφώνουν ένα εργασιακό περιβάλλον που τα εργατικά ατυχήματα δυστυχήματα ενδημούν. Χαρακτηριστική είναι η αλματώδης αύξηση τους τα τελευταία τρία χρόνια: 41 εργαζόμενοι σκοτώθηκαν το 2021 και 104 το 2022, σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ.
Λαμβάνοντας υπόψιν μας όλα τα παραπάνω, όταν μιλάμε για θάνατο εν ώρα εργασίας δεν μπορούμε να επικαλούμαστε την κακιά στιγμή. Κακιά στιγμή είναι η εντατικοποίηση της δουλειάς; Κακιά στιγμή είναι τα ελλιπή ή ανύπαρκτα Μέσα Ατομικής Προστασίας; Κακιά στιγμή είναι η υποδηλωμένη και αδήλωτη εργασία; Κακιά στιγμή είναι η πολύωρη εργασία που προκαλεί εξάντληση, έλλειψη συγκέντρωσης, προσοχής και αντίδρασης;
Πέρα όμως από την ευθύνη του κράτους και των εργοδοτών πρώτοι εμείς πρέπει ν’αντισταθούμε στην εντατικοποίηση και να μην θέτουμε τη ζωή μας σε κίνδυνο. Επειδή μιλάμε για την ασφάλεια μας ακόμη και αν ο εργοδότης δεν μας παρέχει τα Μ.Α.Π. όπως είναι υποχρεωμένος (ν.4611/2019 άρθρα 55& 56 – ΚΥΑ 72555/2023, ΦΕΚ 4958/Β/7-8-2023), προχωράμε σε καταγγελία στο αρμόδιο ΣΕΠΕ για να μας τα παρέχει, και ταυτόχρονα τηρούμε κάποιους βασικούς κανόνες επιβίωσης:
α) Οδηγούμε φορώντας κράνος, τηρώντας τον ΚΟΚ .
β) Το μεροκάματο δεν είναι αγώνας ταχύτητας.
γ) Όταν έχει έκτακτα καιρικά φαινόμενα «κάνουμε στην άκρη» και εν ανάγκη σταματάμε την εργασία μας.
Η ατομική αντίσταση, είναι αναγκαία άλλα ποτέ δεν είναι αρκετή, ώστε να μπει φρένο στην εργασιακή υποτίμηση μας. Συλλογικά κι οργανωμένα μπορούμε να βελτιώσουμε τις συνθήκες εργασίας μας. Οφείλουμε να διεκδικούμε διαρκώς αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας και να σεβόμαστε την ζωή μας, που είναι πολυτιμότερη από κάθε προϊόν που μεταφέρουμε.
ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΑΙΜΑ ΣΤΗΝ ΑΣΦΑΛΤΟ
ΜΕΣΑ ΑΤΟΜΙΚΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ
ΒΑΡΕΑ ΚΑΙ ΑΝΘΥΓΙΕΙΝΑ ΕΝΣΗΜΑ
ΟΡΓΑΝΩΣΟΥ ΣΤΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ
