Στις 11-6-2020 και έπειτα από κάλεσμα των συλλογικοτήτων Pasamontaña και Εργατική Πτέρυγα, μέλη του σωματείου «Συνέλευση Βάσης Εργαζομένων Οδηγών Δικύκλου» συμμετείχαμε στην ανακοινωμένη μοτοπορεία σε ένδειξη αλληλεγγύης στους εργαζόμενους στην υγεία, στην ταχυμεταφορά-διανομή και στα super market. Η μοτοπορεία, αφού πραγματοποίησε δύο παρεμβάσεις/ενημερώσεις σταμάτησε στο ταχυφαγείο «Αλεξανδρινό» επί της οδού Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Αγία Βαρβάρα, όπου στο παρελθόν είχε χάσει τη ζωή του συνάδελφος διανομέας. (ρελαντί #30) Όταν η μοτοπορεία συνέχισε το προκαθορισμένο της δρομολόγιο, μπλοκαρίστηκε από δυνάμεις της ομάδας «Δράση», που μας ζήτησαν να κάνουν έλεγχο σε άτομα και μηχανάκια.
Μέσα σε λίγα λεπτά, κι ενώ γίνονταν οι διαπραγματεύσεις με τον επικεφαλής της αστυνομικής δύναμης, η μοτοπορεία βρέθηκε περικυκλωμένη από 100 και πλέον αστυνομικούς διαφόρων μονάδων (ΟΠΚΕ, ΔΙΑΣ, ΔΡΑΣΗ). Ο δρόμος έκλεισε και στα δύο ρεύματα και απαγορευόταν η είσοδος και η έξοδος από τον αστυνομικό κλοιό στον οποιονδήποτε.
Οι συμμετέχοντες στη μοτοπορεία αρνηθήκαμε να γίνει καθολικός έλεγχος στοιχείων και αντιπροτείναμε να γίνει ενδεικτικός έλεγχος σε κάποιους από εμάς. Η απάντηση που λάβαμε ήταν ότι, υπάρχουν εντολές άνωθεν να γίνει έλεγχος σε όλους τους διαδηλωτές και τα οχήματα. Αρνηθήκαμε και δηλώσαμε πως εάν συναινέσουμε στον έλεγχο των στοιχείων μας, όχι μόνο ακυρώνουμε την ίδια την έννοια της διαδήλωσης αλλά δημιουργούμε κι ένα αντεργατικό προηγούμενο και πως εάν επιμείνουν θα πρέπει να μας προσαγάγουν όλους/ες. Παραμείναμε επί τρεις περίπου ώρες στην ίδια ιδιότυπη «ομηρία», με τους αστυνομικούς να πραγματοποιούν ελέγχους και να καταγράφουν-φωτογραφίζουν όλα τα μηχανάκια. Κατά τη διάρκεια της παραμονής μας στο σημείο εμφανίστηκαν φασίστες που παρακινούσαν τους αστυνομικούς να μην είναι τόσο «επιεικείς» μαζί μας. Αναμένοντας τη μεταφορά μας απαιτήσαμε και πετύχαμε τη φύλαξη των δικύκλων από την αστυνομία, καθώς και την τήρηση των μέτρων κοινωνικής αποστασιοποίησης λόγω κορωνοιού. Μετά από πολύωρη αναμονή στην υποδιεύθυνση ασφάλειας Δυτικής Αττικής στα Άνω Λιόσια, οι 55 προσαγωγές μετατράπηκαν σε συλλήψεις, με την κατηγορία της απείθειας. Όμως με πρόφαση τα υγειονομικά μέτρα παρακάμφθηκε η διαδικασία του αυτόφωρου και αφεθήκαμε ελεύθεροι. Η δικογραφία θα παραπεμφθεί στον εισαγγελέα για να οριστεί δικάσιμος.
Ως σωματείο καταγγέλλουμε την ωμή παρέμβαση και απαγόρευση της εργατικής μοτοπορείας, με πρόσχημα τον έλεγχο και την καταγραφή των συμμετεχόντων. Ενώ μέλη του σωματείου και των διοργανωτών δέχτηκαν να δώσουν τα στοιχεία τους, η επιμονή της αστυνομίας για έλεγχο όλων, έκανε φανερό πως η ετεροχρονισμένη άνωθεν εντολή ήταν να σταματήσει η μοτοπορεία.
Εν μέσω πανδημίας και περιστολής ελευθεριών, η κυβέρνηση προχώρησε στην εφαρμογή σωρείας αντεργατικών μέτρων, μέσω πράξεων νομοθετικού περιεχομένου (ΠΝΠ) και Κοινών Υπουργικών Αποφάσεων (ΚΥΑ). Αυτοί που επέβαλλαν ελέγχους σε εργαζόμενους διαδηλωτές έβαλαν λουκέτο στο ΣΕΠΕ, αφαίρεσαν τη δυνατότητα για οποιοδήποτε έλεγχο στους εργοδότες και ενίσχυσαν την αυθαιρεσία και την ασυδοσία των επιχειρήσεων. Σύμφωνα με δηλώσεις του ίδιου του πρωθυπουργού και αξιωματούχων της κυβέρνησης, εργαζόμενοι όπως οι κούριερ, οι διανομείς, οι υγειονομικοί και οι υπάλληλοι super market υπήρξαν «ήρωες» της πανδημίας. Κι όμως, οι χθεσινοί «ήρωες» της κοινωνίας, από τη μια στιγμή στην άλλη μετατράπηκαν σε «δημόσιο κίνδυνο» επειδή προσπάθησαν να αναδείξουν το υπάρχον αλλά και το μελλοντικό ασφυκτικό εργασιακό τοπίο της επισφάλειας, της ελαστικοποίησης, της εντατικοποίησης και της ανεργίας. Πριν αλέκτωρ λαλήσει τρεις, το επιτελικό προσωπικό της κυβέρνησης προχώρησε σε κατασταλτικές πιρουέτες εναντίον του κόσμου της δουλειάς που, κρίνοντας από την ίδια την προχειρότητα της εκτέλεσης, έπασχαν από σχεδιασμό, προσανατολισμό, σαφήνεια και πολιτικό σκεπτικό.
Τα μέλη μας καθώς και το σύνολο των διαδηλωτών όντως ταλαιπωρήθηκαν από την προσαγωγή, τη σύλληψη και την πολύωρη αναμονή όμως παρέμειναν και παραμένουν ψύχραιμοι.Αντιθέτως, αυτοί που δείχνουν να χάνουν την ψυχραιμία τους, εφόσον επιλέγουν να απαγορεύσουν με γελοίες προφάσεις μια ταξική μοτοπορεία, αυτοί που δείχνουν πανικόβλητοι μπροστά σε ένα δύσκολο φθινόπωρο κι ένα ακόμη πιο δύσκολο χειμώνα που νομοτελειακά έρχεται είναι οι κυβερνώντες. Όμως η υγειονομική, η οικονομική και κάθε κρίση του συστήματος δεν πρόκειται να γιατρευτεί ούτε με αστυνομοκρατία ούτε με καταστολή. Γιατρεύεται με περισσότερη δημοκρατία, με στήριξη του κοινωνικού κράτους, της δημόσιας υγείας και των εργαζομένων-ανέργων. Η πραγματικότητα υπάρχει, η ανεργία και η φτώχεια που εφορμά καλπάζοντας υπάρχει. Ο επισιτισμός τουρισμός στον οποίο έχει ανορθολογικά αναπτυχθεί η οικονομία επί δεκαετίες δεν πρόκειται φέτος να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά. Σε αντίθεση με τους ψηφοφόρους/ πελάτες και τους χειροκροτητές των κυβερνήσεων, για μας, για τον σκεπτόμενο κόσμο της δουλειάς και την κοινωνία που δεν αρέσκεται να τρώει κουτόχορτο και να φοράει παρωπίδες ήταν θέμα χρόνου μέχρι να αποδειχτεί η ανεπάρκεια του στρεβλού μοντέλου ανάπτυξης της «βαριάς» βιομηχανίας του τουρισμού.
Οπότε σε μια κοινωνία που συζητά, που αναζητά να επικοινωνήσει την αγωνία της, που συνδικαλίζεται χωρίς κρατικοδίαιτες παθογένειες, αποφασίστηκε η απαγόρευση, προσαγωγή και σύλληψη μιας εργατικής διαμαρτυρίας. Η απαγόρευση μιας δημόσια ανακοινωμένης και προπαγανδισμένης μοτοπορείας με την κατηγορία της απείθειας και 55 συλλήψεις. Είναι άραγε μια ακόμη κατασταλτική «πρόβα» των δυνάμεων καταστολής του κράτους για την περαιτέρω περιστολή και καταγραφή των διαδηλώσεων; Είναι ένα μήνυμα προς τους αντιστεκόμενους του δυστοπικού μέλλοντος που μας επιφυλάσσουν; Πρόκειται για την ανάγκη της κυβέρνησης να χαϊδεύει τα αυτιά της ακροδεξιάς της εκλογικής πελατείας με το αφήγημα του νόμου και της τάξης; Είναι δείγμα πρώιμου πανικού, αντιφατικών κατασταλτικών προσεγγίσεων, πρόχειρων πολιτικών γεφυρώσεων και ανικανότητας; Ο χρόνος θα μας λύσει με απόλυτη σαφήνεια τις όποιες απορίες.
Όμως όσο αφορά το ίδιο το διακύβευμα: Ως σωματείο, ως συνδικαλιστές βάσης πιστεύουμε και προπαγανδίζουμε/επικοινωνούμε σταθερά πως οι ταξικοί αγώνες αφορούν το σύνολο της κοινωνίας, συμπεριλαμβανομένων των πολιτικών, κοινωνικών, εργατικών οργανώσεων και ομάδων που την απαρτίζουν. Η ταξική σύνδεση και όσμωση δεν αποτελεί αποκλειστική ευθύνη, ούτε και περιορίζεται στο οριοθετημένο πλαίσιο των θεσμικών οργάνων, όπως τα εργατικά σωματεία και συνδικάτα. Ως συνδικαλιστές βάσης θεωρούμε την ταξική διαλεκτική και τους πολυεπίπεδους εργατικούς αγώνες αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας κάθε σκεπτόμενου, κάθε αγωνιζόμενου ανθρώπου.
Επαγρυπνούμε, συνεχίζουμε, αντιστεκόμαστε, παραμένουμε στο δρόμο, υπερασπιζόμενοι το δίκιο μας και τα κεκτημένα των εργατικών και κοινωνικών αγώνων. Αυτή είναι η παρακαταθήκη, το μέλλον και το χρέος μας.
ΣΒΕΟΔ
Ιούνης 2020
